Miedź znana jest od czasów starożytnych, a jej łacińska nazwa “cuprum” pochodzi od Cypru, w którym wydobywano przed wieloma wiekami ten metal. Miedź w połączeniu z cyną tworzyła brąz, z którego wykonywano siekiery, młoty czy pancerze. Aktualnie ten materiał używany jest do produkcji kabli elektrycznych, instalacji wodociągowych oraz pokryć dachowych. Blachy miedziane idealnie nadają się do tego, aby wykonać z nich trwałe przykrycie dachu, które będzie odporne na wpływ mijającego czasu oraz warunków atmosferycznych.
Z blach miedzianych tworzy się głównie pokrycia dachowe, choć niektórzy decydują się także na rynny oraz parapety stworzone z tego materiału. Miedziane dachy potrafią służyć nawet 300 lat, dzięki wysokiej odporności na korozję - nie są im straszne zmienne temperatury oraz promieniowanie UV. Blachy miedziane mają także właściwości bakteriostatyczne oraz istnieje możliwość ich 100-procentowego przetworzenie bez straty jakości. Miedź po czasie się utlenia, czego efektem jest tworzenie się na jej powierzchni patyny. Ten wstępny i niegroźny produkt korozji nie pozwala na dalsze korodowanie metalu, czyniąc go tym samym dużo mocniejszym i trwalszym. Patyna ma także właściwości estetyczne - jej zielonkawa barwa przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom zabytków i architektonicznych ciekawostek.
Panuje przekonanie o tym, że dach oparty na miedzianych blachach powinien ozdabiać tylko budynki o charakterze historycznym. Jednak nie jest to do końca prawda, bo ten ogólnodostępny typ przykrycia dachowego może być z powodzeniem wykorzystany także przy prywatnych realizacjach czy rewitalizacji budynków poprzemysłowych. Miedziane dachy wraz z rynnami świetnie prezentują się w sporych domach jednorodzinnych zbudowanych z cegły czy też małych dworkach. Dach wykonany z tego materiału nie należy jednak do tanich, ale biorąc pod uwagę jego długowieczność, może okazać się on bardzo ekonomiczną propozycją przy długim terminie użytkowania.